SOMNİUS

Yusuf Arif

Dalgalarla nefesleri karışır birbirine

mavi sislerle buğulanırken deniz

benimle bekler martılar günbatımını

yarışır gözleri yaşlı kartallarla

prometheusu kalbinden deşen

terk eder yengeçler tuzlu kum yuvalarını

sandallar indirilir fırtınalara doğru

sirenlerin çığlığı yankılanır uçurumlarda

uykuya dalarken kimsesiz masallarda

rüzgar uğuldar unutuşun kalbine kazınan

çağrısını bekler yaban güllerinin

eksik satırlarda kaybolur renkler 

dizeler girdaplanır solgunlukla

kimse varamaz uçurumlarına ruhunun

kimse yırtıp atamaz bedenini fedakarlıkla

ve böylece dağların ardına çekilir gün

bir sır gibi karanlığı bize bırakıp