Belki, Geçmişin Sınır Boylarında

Arkut Menzur

Ölüler düşünemez(?) 

–belki düşünür, 

belki düşünmek bile ölümdür zaten.– 

Gebermek nedir? 

bir dünya varken kaçmak 

gözlerini, ruhunu, mideni kapatmak 

hiçbir şeye doğrudan bakamamak. 

yenilmek, evet. 

korkakça, sessizce. 

–belki de ölmektir bu, 

ama ölümün bile adı yok burada– 

ortası olmayan biriyim, 

kendimi ya duvarlara çarparım 

ya da boşlukta asılı kalırım, 

anlamı ararım 

günlerce — gecelerce — 

gözlerimde ne varsa sıyrılır 

derinlik diye baktığım her yer 

çukura dönüşür

‘’ne buldun?" 

bulamadım. 

karanlıktayım, 

kendimi inkâr ettiğim kadar 

yalnızım

belki de yanlış yerde aradım, 

belki de ben 

“arayış” denen yalanın içindeydim. 

hiçlikte değil, 

kendimde hiçleşerek 

arayabilirdim. 

ama ben bilmeden 

savruldum 

mezarlık çiçeklerinin kokusunda 

çürümenin lirik biçimiyle. 

göremiyorum artık. 

istemiyorum da. 

gözlerimi kapattım 

tiksinmemek için insandan. 

ruhların, bombaların, 

ve hiçliğin ortasında 

öztepilerim bana sırtını döndü. 

kendi kendimin hedef tahtasıyım artık.

Ölüler düşünemez(?) 

-belki düşünür

Gebermek zaten nedir, 

bir dünya varken 

kaçmaktır, 

yenilmektir. 

-Belkide ölmektir

Ortası olmayan biriyim, 

Bilirsin, anlamı ararım günlerce. 

"Ne buldun" diye sorarsan; 

Bulamadım, her gecem kadar karanlıktayım. 

belki de yanlış yerde arıyorum, 

belki de arayışım hatalı 

hiçlikte değil, kendimde aramalıyım, 

neyi aradığını bilmeden, 

-mezarlık çiçeklerinin arasında

öylece savrulmalıyım. 

göremiyorum, görmek istemiyorum 

gözlerimi kapattım vahşetin ortasında, 

ruhların arasında — 

bombaların ve ölümün kıyısında 

öztepilerim, benim düşmanım oldu

Görsel: freepik.com