ARAYIŞ

Rıdvan Yılmaz

Geldim bir uzak buldum yanımda

beni ölümle barıştıran şey bir düşünce

kemiklerin kedilerle birlikte kaldığı bir yerde

hava göğsümün üstünde açan çiçek

huzur verici bir akşam

ölümün çorak kıyılarında

soluğum gömülse de çok dağ geçtim

yoruldum, budandım

yolculuk uzun ve beyazdı

vakit toprağın kalma vakti

çünkü kalabalıklar okuldu

gitmek gerekti

üniformam hep acele rutbem hep telaş

mutsuz olmak için kullandım hepsini

duruldu caddeler sokaklar

kızım en iyi arkadaşımdı

sesime karışan kuytular

çaresine bakar sessizliğimin

su kuruntusuyla gelir gider

tüm hemşireler ay ışığında mı yorumlanır?

hüznün aklıyla