FISILTI

Ali Bacanak

Kaybettim, tıpkı abime karşı kazandığım bilek güreşi maçı kadar kaybettim.

Eski bir otobüsün camından aşağıya doğru süzülen özgür su damlaları gibi.

Kulaklarımın arkasından gelen çan sesleri artık daha da belirginleşti.

Amacıma ulaştım mı bilmiyorum.

Artık duymamak için kulaklarımı tıkamıyorum bile.

Kabuklarım kaygılarımdan yana.

Hiçbir şeyi göremediğimden herkesi kendim gibi gördüm.

Kendimi kendime dökmek için bile yazamıyorum artık.

Bizi öldürmeyen acı güçlendirirmiş.

Sözde seni büyüten, geçmişine prangalar vuran o acılar var ya...

Hiç yaşanmamış gibi düşünerek kendimi yiyip bitiriyorum.

Hayata daha ne kadar göğüs gerebilirim bilmiyorum.

Şimdi nerede miyim?

Bir falezin yamacında, dünümün yarınımdan daha uzak olduğunu fark edip.

Eskittiğim geçmişimin eksiklikleriyle eksiliyorum.

Kayalıklardan gelen fısıltılar bana dayanabileceğimi söylüyorlar.

Kafamdakilerse onlarla münazarada.

Henüz kazananın kim olduğunu belirlemeden fark ediyorum.

Kaybettim.

Amacıma ulaşmama son bir adım kaldı.

Şu an çan seslerinden çok uzaktayım.

Otobüsün de gelesi yokmuş zaten...

Görsel: freepik.com